uhmmmnnn... mejo wala ako magawa ngayon, dito lang ako sa ofis, walang trabaho sa labas kasi may convention mga doktor, ano nga ba tawag sa convention nila?.... ahhhhhh.... PCP Convention, sa Shangri-la Plaza.... ano? ano ibig sabihin ng PCP? ahhhh.... Philippine College of the Philippines yata eh..... ay hindi pala, Philippine College of Physicians pala.... wala lang.... sana may maisip akong pampahabang maisusulat para naman hindi puro tuldok lang ang nababasa nyo ngayon................................................................................................................................................................. ahhhh............................ wala talaga akong maisip eh, nakatulugan ko na naman ang pagkakapindot sa tuldok............................................................................................................................................................................................................................................................................. okay, iba naman ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ngapala, nabasa ko na nga pala yung "Ang Alamat ng Gubat" ni bob ong, anggaling ko nga eh, isang tayuan lang sa national bookstore, tapos!!!! he heh!!!!! alamnyo, di kayo maniniwala pero may naisulat na rin ako nuong parang alamat ng gubat din pero hindi alamat ng gubat................................ ano daw?!!!! di ba yung alamat ng gubat, kwento ng talangkang mala-ibong adarna ang kwento................... ano na naman daw?!!!! yung kwento ko naman, "adventures of kuto"................................ nakalimutan ko na yung title eh, pero kinontak ko yung kaklase ko nung college, nasa kanya kasi yung original copy ko nun............................... anyway, yun nga, baka next week makuha ko sa kaklase ko yung "adventures of kuto"................. ano ang istorya ng kwento ng kuto?..... wala lang, hindi ko nga ren naintindihan kung ano ang kwento nun, kasi ginawa ko yung kwentong yun para makabuo lang ng kwentong walang kwenta.... ang alam ko nga, hindi pa tapos yung kwentong yun eh................................ wala reng originality yung kwentong yun dahil yung original concept ng kwentong yun ay ginaya ko lang sa isang featured article ng school paper ng University of the East, yung "DAWN"......... pero hindi galing sa "DAWN" yun, yung Spoof Counterpart ng "DAWN", Yung "DAW"................. ang title ng article na yun ay................. "The Never Ending Story of the Quick Brown Fox That Jumps Over the Lazy Dog"................................... Wish ko lang merong nakabasa sa inyo ng article na yun, kasi, sobrang kagila-gilalas talaga at kamangha-mangha yung style ng pagsulat ng kwentong yun na tila wala talagang katapusan................ sigurado akong nagkandaduling yung typist at nag-proofread ng article na yun kata-type ng "the quick brown fox that jumps over the lzy dog" at kakacheck ng proofreader ng maling spelling sa "the quick brown fox that jumps over the lazy dog"................................... wish ko lang din, hindi pa nga nangatngat ng mga daga yung kopya ng sinulat kong kwento ng kuto........................................... mahaba na ba ang naisulat ko???? yanyo na, at least may pagkakaabalahan uli kunwari si esner na babasahin sa computer nya................... ongapala, si adrian den, may mababasa den.............................................................................................................................................................................................................................................................................................................. ay, wala pa ......................................................................................................................................................................................................................... he hehh.... ang hirap ng ganito, walang magawa, as in, kanina pa kami ng counterpart ko dito sa ofis, may meeting ang mga bossing sa CR, i mean, conference room, dapat kanina pa kami lumayas dito, kaya lang naisip namin, kapag lumabas pa kami, wala rin kaming makokober na doktor dahil nagpunta nga sa PCP, eh di, wala ren kaming per diem na matatanggap dahil wala kaming trabahong maire-reflect sa araw na ito, kaya, nag-stay na lang kami dito, problema, baka kako makita kami ni mrs. president na nandito pa ren, syempre ha-haybladin yun kasi diba, dapat nga magtrabaho kami sa labas, kaso, naisip naman namin, kapag lumabas kami, wala naman kaming makokober na doktor sa hospital dahil nagpunta sa convention, kaya, naisip naming mag-stay na lang sa ofis at magpatay ng oras, wag lang kaming makita ni mrs.president na walang ginagawa....... napansin nyo bang naulit lang yung kwento ko? parang ganun ang kwento ng "the never ending story of the quick brown fox that jumps over the lazy dog" na ginawa naman ng "adventures ni kuto"........... pero mas walang kwento yun........... o mas walang kwento to............. balik tayo sa kwento ko, ayun nga, pinagplanuhan na nga naming ibaon pauwi yung hinandang breakfast samin kanina, dambuhalang pandesal at cheese whiz....... gusto ko ngang iuwi na lang yung cheese whiz, kasi hindi naman kami nakakakain ng cheese whiz sa bahay, mahirap lang kasi kami kaya hindi kami nakakabili nun, naalala ko nga ang mama ko eh, hindi pa ren yun nakakakain ng cheese whiz, mga ilang taon na ren siguro........................ he heh............... kaya, naisipan kong nenokin, pero hindi ko nagawa, kasi, yung counterpart ko nakatingin saken, tapos sabi nya, hindi ren daw sila nakakakain ng cheese whiz sa bahay nila, kasi raw mahirap lang sila kaya hindi sila nakakabili nun, naalala nya raw ang mama nya, hindi pa ren nakakakain ng cheese whiz yun, mga ilang taon na ren siguro......................... sa madaling salita, pareho kaming kaawa-awa, kaya, pinag-hatian na lang namin yung pan de sal, pinalamanan ng maraming cheese whiz, ibinalot sa tissue, isinilid sa plastik, at itinabi, plano naming ipasalubong sa pamilya naming hindi pa nakakakain ng cheese whiz, maraming taon na ren, dahil mahirap lang kami at hindi namin kayang bumili non.................... tapos, nagkwentuhan kami sa kwarto ng boss namin, kasi nasa conference room naman sila................. inabot kami ng tanghalian sa loob, maya-maya, kinakatok kami ng secretary, kakain na raw ng lunch, nahihiya sana kaming lumabas dahil makikita kami ni mrs. president na hindi kami nagtrabaho, pero sabi ng secretary, sinabi nya na raw kay mam na half-day leave na raw kami dahil wala nga ang mga doktor sa hospital, tapos, mayamaya, kinakatok na kami ni mrs president, kakain na raw kami................... syempre, kakahiya man, lumabas na ren kami para makikain sa pagkain nila................ okay lang naman, kasi marami naman yung hinanda nila, kaso puro pampabata yung ulam, kare-kare na puro tuwalya ng baka na may bagoong at homemade chicharong bituka ng baboy at baka, may pambawi naman, may pritong dinaing na bangus, kaya lang maalat......................................................................................... so, ayun, kapal ng mukha ko, duon pako umupo sa tabi ni mrs. president, kasi dun sa harap ng serving table sya naupo, kaharap ng handang ulam, sa tabi ako ng malaking rice cooker, kala nila konti lang ako mag-rice, maya-maya naman ang kuwit ko sa kaldero....................................................... ayun, natapos ang tanghalian, nag-isip kami kung uuwi na kami ng counterpart ko, sabi ko, pag umuwi kami, maiinitan kami sa labas, wala rin namang gagawin sa bahay, dito na lang kami sa ofis, malamig pa.............................. konting kapal ng mukha lang ang kailangan....................................................... hintayin na namin ang merienda ng mga bossing, may pasalubong pa kaming pan de sal with cheese whiz pag-uwi namin!!!!! he heh..................... so, break time ng mga bossing, inupuan ko na tong computer na to, nagkwento ng walang kwento, hinihintay ang merienda, nangingiti sa isiping mamaya, meron pa kaming tinapay with cheese whiz!!!! eto na, mayamaya, lumalapit si immediate bossing, " yung tinapay nyo sa ref, kinain ko na hah", napatanga akong nandidilat sa kanya, eh malaki ren ang mata nun, akala ko pinandidilatan ako ng mata, mas nilakihan ko pa ang dilat ko, with matching buka ng butas ng ilong, kulang na lang may lumabas na puting usok, at lalabas sa bintana ang newly elected pope, wait, anoto conclave???? so ayun nga, kinain ni bossing yung pinapangarap naming cheese whiz, inintindi ko na lang din, kasi, parang nakita ko sa mga mata nyang ilang taon na ren syang hindi nakakakain ng cheese whiz, mahirap lang kasi sila, at almnyona ang kasunod nun, wala silang pambili ng cheese whiz................................................................................ nanawagan po ako sa mgareregalo saken sa birthday ko, pakisamahan po ng 500 mL bottle ng cheese whiz, isa saken, isa sa mama ko, isa sa counterpart ko, isa sa nanay ng counterpart ko, at isa sa immediate bossing ko........ mahirap lang po kasi kami, ilang taon na rin pong hindi nakakakain ng cheese whiz at hindi sapat ang kakarampot na sahod ng manggagawa upang makasuporta sa araw-araw naming pangangailangan ng cheese whiz!!!! he heh............... pare, ang haba na ng kwento ko, kelan ko kaya maiisipang tapusin to????? ay, first paragraph pa lang pala to noh!!!! okay, next paragraph please!!!!
ayun nga, antaba ko na, nakalimutan kong mahirap nga lang pala kami, wala akong pambili ng 500mL na laxatives!!!!! paano naman kasi, yung ahente sa area, nauto kong bigyan ako ng weighing scale, kapalit ang pagsagot ko sa kanya........... sa kanyang questionnaire, na dapat eh doktor ang sasagot, eh, kaya ko namang doktorin ang sagot nun eh, kapalit ng isang weighing scale, so, ayun na nga, nabigyan ako. everyday ngayon nagtitimbang ako, naknaman ng teteng, dati 48 kilos lang ako, nagulat ako nung sabado, 55 kilos nako!!!! abah!!! isang kaban at isang 14 inches television na pala ako!!!! haaayyy!!!! naisip kong baka busog lang ako, so pumasok ako ng banyo at nagbawas ng timbang, tapos ay tumuntong sa timbangan, aba, akalain mo yun, isang kaban na lang ako ngayon!!!! 50 kilos!!!! para ngang nag-crack yung tiles ng banyo namin, nabigatan yata nang magdeposito ako ng limang kilo............... isipin nyo yun, kuha kayo ng limang kilong baboy, tapos, ihulog nyo sa inodoro...... ganun ang naging itsura ng banyo namin nang lumabas ako........... mabara-bara??? anubato, gross na naman ang mga pinagsususulat ko dito............ baka ma-ban ako ng mga vegetarians at tubero dito..................................................................................................................................................................................................................................................
anongakaya kung gumawa ako ng libro? naalala nyo yung kaklase ko nung college na nagtatago ng kwento ko? parang antagal na kasi nuon eh, ayun, tinanong ko sya kung ano nga kaya at gumawa ako ng libro, bibili kaya sya? sabi nya oo raw, bigyan ko raw sya ng 50% discount. sabi ko, pipirmahan ko na lang yung libro, tapos ibenta nya ng doble ang presyo, di ba ganun din yun, para na ren syang may 50% discount!!! wala lang................... kelangan ko nang umeskapo, dumating na may-ari ng upuan ko ngayon, galing sya sa lamig ng air-con ng conference room, kailangan nya ang init ng katawan ko........................ init pala ng puwet ko sa upuan nya................. bye bye muna po........... see you when i see you.............. ano bang magandang one-liner para ending dito??? .........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
wala akong maisip
wala akong maisip
hahaha...saan mo to nakalkal?
TumugonBurahin